کد مطلب:106801 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
[صفحه 495] (دنیا و آخرت دو دشمن ناسازگارند، و دو راه مخالفند، بنابراین كسی كه دوستدار دنیا باشد و به آن دل ببندد، با آخرت دشمن و با آن در ستیز است، و آن دو مانند مشرق و مغربند، كسی كه مابین آنها راه می رود هر چه به یكی نزدیك شود از دیگری دور می شود، و آن دو، پس از این اختلافها به دو زن هوو می مانند.) كلمه: (العدو) دشمن را- از جهت فاصله ای كه مابین دنیا و آخرت وجود دارد- برای آنها استعاره آورده است، و اما این كه دنیا و آخرت دو راه مخالفند، واضح و روشن است. و لازمه ی وجود دشمنی و اختلاف بین دنیا و آخرت آن است كه دوستدار یكی از آنها دشمن دیگری باشد. آنگاه امام (ع) دنیا و آخرت را به مشرق و مغرب تشبیه كرده است، وجه شبه مباینت آنها و اختلاف جهت آنهاست، و طالب دنیا را به كسی تشبیه كرده كه مابین مشرق و مغرب در حركت است، وجه شبه عبارت: كلما قرب... است زیرا طالب دنیا به هر مقدار در طلب دنیا همت گمارد به همان نسبت از آخرت غافل می ماند و از آن دور می افتد، و هر چه در كسب دنیا بیشتر بیندیشد، غفلت و دوری اش از آخرت افزون میگردد می گردد و بالعكس، همانند رهروی كه به یكی از دو جهت مشرق و مغرب حركت می كند. و پس از آن، دنیا و آخرت را به دو هوو تشبیه كرده است وجه شبه نیز این است كه هر چه به یكی از هووها نزدیك شود، همچون مرد دو زنه از زن دیگر دور می گردد.
صفحه 495.